Van ‘misschien’ naar die school, naar hbo student

Als ik mij binnen niet kan concentreren vind ik het heerlijk om in het Noorderplantsoen mijn ding te doen. Van verslagen schrijven en samenvatten, naar boeken lezen en in dit geval een blog typen.

Het is weer woensdag wat betekent een nieuw persoonlijk verhaal. Voordat ik echt diep op dingen in kan gaan, denk ik dat ik jullie eerst een overzicht geef in wat ik heb gedaan en wat ik nu doe.

Dit was ook het geval tijdens het advies dat je altijd krijg in groep acht. Het advies waar juffen van de basisschool even aan je ouders gaan vertellen wat zij denken, aan de hand van een aantal moment opnames (toetsing), wat jij als kind kan qua niveau voor de middelbare school. Ik was zelf nooit een held in het maken van toetsen, helemaal niet als ik wist dat het écht ergens over ging. Ik weet nog wel dat ik aan het eind één toets mocht herkansen omdat ik daar een F op had. Dus, ik maakte de herkansing en ging van een F naar een D. Wat zal ik zeggen, wereldoriëntatie was niet echt mijn ding.

We gaan terug naar het advies. ‘Tamar kan misschien mavo doen’, zeiden mijn juffen tegen mijn ouders. Ik kan de uitdrukking van mijn ouders hun gezichten wel in gedachte voor mij zien. Mijn ouders antwoorden ook dat ik echt wel mavo zou kunnen doen en waarschijnlijk ook wel havo. Van wie heb ik die eigenwijsheid toch?! Ik wilde ook eigenlijk maar naar één middelbare school in Meppel, namelijk CSG Dingstede. De voornaamste reden was dat mijn moeder ook op die school werkte als wiskunde docent. Ik kwam daar al sinds baby af aan door allerlei vieringen. Ik voelde mij op mijn gemak op die school. Alleen een probleem...  Voorwaarde: je moet minimaal mavo-niveau kunnen. Dus zogezegd zo gedaan. Ik ging naar mavo 1 op Dingstede. Mijn moeder en ik hadden nog geprobeerd om mij in een havo/mavoklas te krijgen, helaas werd dit afgewezen omdat mijn CITO-cijfers niet ‘goed’ genoeg waren. 

Ik begon mijn middelbare schoolcarrière dus in mavo 1, in mijn klasje M1B. Een gek, maar een prima eerste jaar. Mijn manier van denken was heel anders dan die van mijn klasgenoten van de mavo. Iets wat aan het einde van het jaar ook wel verklaarbaar was, want met een gemiddelde van een 8,1 mocht ik dan toch naar havo. Ik ben een gedreven persoon, maar ook een persoon die dingen wat later doorheeft en wat later opbloeit. Dit was ook goed te zien tijdens mijn vijf jaar op CSG Dingstede. Helaas hadden niet alle docenten dit door. Er was zelfs een docent, die datzelfde jaar mijn mentor was, en had gezegd dat ik met de overgang van havo drie naar havo vier ook gewoon naar het mbo zou mogen. Ik stond toen op geen enkel vak een onvoldoende dat jaar, toch twijfelde ze aan mij. Ik ging zonder twijfel door naar havo 4, haalde mijn profielwerkstuk met een 8, ging zonder problemen door naar havo 5 en haalde in één keer mijn examens. En nu, 2 jaar later, zit ik in mijn tweede hbo jaar van de opleiding Sportkunde. Een opleiding waar ik meteen in mijn eerste haar mijn Propedeuse gehaald heb!

Wat ik hiermee wil zeggen is dat je je niet moet laten tegenhouden door de mensen die niet in je geloven, of die aan je twijfelen. Als jij weet wat je kan en wat je wil doen en je werkt er hard voor, dan kom je er wel! Ik ben nog steeds bezig met alles doen wat ik wil doen, want ik doe het liever nu dan nooit. En mislukt het, dan mislukt het maar en is het een leermoment. Maar pakt het wel goed uit, dan ben je weer een stapje dichter bij je doel.

Ik zit nu namelijk in de Biechtstoel (een restaurant in Groningen), waar ik uiteten ben met Hans Nijland van FC Groningen en nog een aantal stagiaires. Ik bedoel maar... ;)