Kortgeleden, nou ja eind juni, verscheen mijn laatste blog online. Ik zou namelijk op Watersportweek gaan met school, waarna ik meteen door zou gaan naar Lanzarote voor werk. Hierdoor was ik niet in staat om een blog te schrijven, waardoor ik na Lanzarote weer zou beginnen met schrijven. Dat zou dan begin juli zijn en het is vandaag 12 september… What Happend?!
Er is in vakantie veel gebeurd in mijn leven, heel veel. Gelukkig heel veel goeie dingen en weinig minder goeie dingen. Voor het eerst in weken, maanden, jaren, had ik opeens tijd voor mijzelf. Tijd om na te denken en tijd om helemaal niets te doen. Normaal gesproken hou ik helemaal niet van niets doen, maar het leek wel alsof mijn lichaam aan het denken was voor mijn hoofd in de vakantie. Hierdoor was IK nu belangrijker dan mijn blog (jeetje wat klinkt dit egoïstisch zeg)! Maar het is stiekem wel waar.
Ik kan er nu voor kiezen om jullie alles in een keer te schrijven over mijn hele zomer, mijzelf etc. Maar dan wordt het verhaal veel te lang. Daarbij komt ook dat ik het veel leuker vind om jullie elke week beetje bij beetje wijzer te maken over mijn vakantie. Misschien wel leuk om jullie een beetje op de hoogte te houden wat er de komende weken gaat komen:
- 19 september: Drie weken helemaal niets
- 26 september: Pertisau, Oostenrijk gaat uit zijn dak
- 3 oktober: Reizigers in Thailand
- 10: De onthulling, wat nu?
Maar vandaag beginnen we aan het begin:
Motorisch incapabel en de Benjamin als reisbegeleider
Het is nog maar eind juni en ik wist dat ik vakantie had. Eindelijk klaar met alle drukte rondom school, stage en werk, of toch niet? Nee, ik was nog niet klaar. Op 22 juni vertrok ik vroeg vanuit Meppel naar Den Helder om door te varen naar Texel, om daar een aantal dagen met school te genieten van de watersporten. Ik had gekozen voor golfsurfen. Het leek mij namelijk vet stoer om als zo’n surf-chick op een plank kan staan op het water.
Denk fout 1: moet je natuurlijk wel eerst kunnen staan op een surfplank.
Denkfout 2: voordat je kan staan op een surfplank moet je wel een golf kunnen pakken.
Denkfout 3: om een golf goed te pakken met je hard peddelen. En ja, dat ging niet helemaal zoals ik het in mijn gedachte voor mij zag. Hard peddelen ging niet en als ik dan met hulp een golf te pakken had, leek het wel alsof ik 100 kilo woog. Elke dag heb ik wel oprecht genoten van de zee, de surfende mensen op het water en de zon. Alleen was ik niet een van die ‘surfende’ mensen op de zee. Ik kwam er deze dagen op Texel achter dat ik soms best wel ‘motorisch incapabel’ kan zijn. Want naast dat ik niet op een plank kon staan, lukte beachvolleyballen niet en zag ik er tijdens frisbeeën uit als een malloot. En toch was het voor mij echt een top week! Ondanks dat niets lukte. Dit is voor mij als, perfectionist en fanatiekeling, iets wat zelden voorkomt. Maar ik vond het heerlijk om soms de zee uit te lopen, op het strand te gaan zitten en om gewoon naar iedereen om mij heen te kijken. Ik kwam echt tot rust.
Een dag later vertrok ik, eerder dan de rest, weer terug naar huis, naar Meppel. Ik had namelijk mijn volgende avontuur alweer op de planning staan: mijn eerste reis als reisbegeleider bij Flow Reizen. 2 dagen later vertrok ik namelijk naar Lanzarote. Met 20 super gezellige deelnemers en drie lieve collega’s heb ik 12 dagen heerlijk kunnen genieten op dit mooie eiland. Als je voor het eerst als reisbegeleider mee gaat weet je niet wat je overkomt. Dit bedoel ik 100% op een positieve manier. Tijdens zo’n reis leer je niet alleen heel veel over jezelf, maar zie ook een enorm proces ontstaan in de groep zelf. Waar in het begin de groep heel apart zat en mensen zich afzonderde van de rest, eindige de vakantie met een enorm volle tafel van 20 deelnemers. Dit was echt mooi om te zien. Je gaat je als begeleider altijd hechten aan de deelnemers en de deelnemers hechten zich net zo erg aan jou als begeleider.
Wat heb ik in 12 dagen veel geleerd over mijzelf. Over wat ik wel aankan qua emotie van deelnemers. Wat ik aankan qua het geven van energie en hoe ik mijn energie kan verdelen. En wat sta ik ervan te kijken hoe goed je je ‘onbekende’ collega’s leert kennen. Want na zo’n intensieve samenwerking van 12 dagen ken je je collega’s soms beter dan dat je je vrienden kent. Bizar, maar heel mooi. Het waren 12 dagen genieten op Lanzarote van het mooie weer, de zuid- en de noord tour, het waterpark, het zwemmen en ga zo maar door. Genoeg gedaan en voordat ik het wist zat ik alweer met mijn vader in de auto op weg naar huis. Op weg naar nu écht vakantie en drie weken helemaal niets doen. Super spannend!
Volgende week woensdag, zelfde tijd en zelfde plek. Maar wel een ander verhaal.
Xoxo
Tam
Reactie schrijven