Na drie weken heerlijk genoten te hebben van ‘bijna’ niets doen, was het 8 augustus eindelijk weer zover. Mijn tweede reis van Flow Reizen gaat dan beginnen. Deze keer geen strandreis, maar een busjesreis. Dit betekende: meer outdoor, minder niets doen. Beter kan het niet.
Op 8 augustus ging mijn wekker vroeg, zodat ik om 7 uur in de ochtend bij de Mac Donalds stond. Dit was de plek waar ik door mijn collega in een negen-persoons busje zou worden opgehaald. Super spannend vond ik dit, aangezien ik dan tot het eerste ophaalpunt zou gaan rijden in het busje. Stress voor niets natuurlijk, want nog voor Zwolle was ik al gewend aan het busje en kon ik de deelnemers tegemoet rijden in Breukelen zonder enige, op het afslaan van de bus na dan, moeite.
Nadat wij alle deelnemers hadden opgehaald reden we door naar Nijmegen. Hier stond mijn andere collega te wachten met de rest van de groep. Nu kon de reis echt van start gaan.
Met een tussen overnachting in Duitsland, kwamen we 10 augustus in de middag aan bij de Achensee in Pertisau. De zon scheen, het water was helderblauw en de deelnemers waren hartstikke enthousiast. Klaar voor de komende dagen genieten in dit mooie land.
Elke ochtend werden we wakker met een overheerlijk ontbijt buffet, waarbij we ook al konden aangeven wat we wilden eten in de avond. Elke dag was er keus tussen vier verschillende gerechten: vis, vlees, vegetarisch en een koud gerecht. Echte luxe. Nadat we dit hadden aangeven was het tijd voor de eerste activiteit. De eerste echte dag in Oostenrijk was van start gegaan. Helaas geen zon, maar regen en mist. Gelukkig houdt dat onze Flow’ers niet tegen om naar buiten te gaan. Op naar de gondel en lekker gaan wandelen in de bergen. De groep was verdeeld in drie groepen. Een groep die lekker wat koffie ging drinken binnen, een groep die op de berg ging wandelen en een groep die helemaal naar beneden zou gaan wandelen.
Helaas finishde niet alle deelnemers van de laatste groep weer bij de bus. Er was een deelnemer die door zijn enkel ging, moest worden opgehaald door de Mountain Rescue mensen en vervolgens van de dokter naar het ziekenhuis moest. Hij had zijn enkel gebroken. Voor het eerst was hij mee met Flow, een reis die voor hem snel klaar was. Aangezien het een actieve vakantie zou worden, en hij helaas niet zoveel meer kon, werd hij twee dagen later teruggereden naar Nederland.
Oké, geen perfect begin, maar dag twee moest dan beter gaan worden toch? Leuk gedacht, alleen ging dit niet zo. Madame, ik dus, reed in een busje met haar collega voor zich in een ander busje. De straten in Oostenrijk zijn al niet zo breed, en de weg wordt dan nog smaller als er aan beiden kanten auto’s geparkeerd staan. Voel je hem al aankomen? Ja inderdaad. Terwijl ik het busje naar achteren moest rijden, aangezien er een auto uit een hele smalle straat kwam, was mijn focus meer op de auto’s achter mij en links mij. Dit terwijl er ook auto’s rechts van mij geparkeerd stonden. En BOEM! Tamar rijdt een deuk in een geparkeerde auto. Gelukkig kwam mij collega snel en loste zij dit verder op en ging ik met de groep naar een hele mooie kloof. Hier zou je denken dat er niets fout kan gaan, aangezien je bij een kloof maar 1 kant op kan. Maar als je deelnemers hebt die heel snel kunnen lopen, raak je die zelfs kwijt in een kloof. Dus na een zoektocht stonden de twee deelnemers netjes te wachten aan het einde van de kloof en konden we eindelijk weer terug naar Pertisau. Helemaal uitgeput gingen we naar bed. Hopen op een betere dag de volgende dag.
Toen we wakker werden hadden we bedacht dat dit opnieuw dag 1 is. En zo verliep de dag ook. Heel gezellig en leuk gingen we met de deelnemers suppen. Geen gedoe en geen moeilijkheden. Gelukkig
verliepen de dagen hierna ook zo. Een dagje naar de zilvermijn, een dagje chillen thuis en een dagje mountainbiken. Er was genoeg te doen. Na deze heerlijke dagen met leuke activiteiten en
overheerlijk eten, moesten we opeens alweer in de bus op weg naar Nederland… Na een tussenovernachting in Duitsland en een heerlijke afsluiting met pizza, was de reis echt afgelopen. De volgende
dag namen we afscheid van iedereen bij het laatste stoppunt en voor dat ik het wist, zat ik alweer in de trein van Den Bosch, of ‘s-Hertogenbosch, naar Meppel. Ik zat in de trein met een heel
dubbel gevoel. Mijn ene reis was als een sneltrein voorbijgegaan, maar er zou een nieuw avontuur gaan beginnen twee dagen later, als ik met mijn beste vriend zou gaan reizen in Thailand. Maar
daar hebben we het volgende week over.
Xoxo
Tam
Reactie schrijven