Ja ja, de woensdagen zijn weer terug! De komende woensdagen wil ik graag meer met jullie delen over mijn leermomenten tijdens het backpacken en hoe ik dit probeer toe te passen en probeer vast te houden in Nederland. Ik kan eerlijk zeggen dat ik niet had gedacht dat de overgang van Azië naar Nederland zo moeilijk voor mij zou zijn…
Ik denk dat iedere backpacker wel met een bepaalde reden gaat backpacken. Elke backpacker heeft namelijk echt een mooi verhaal en wil met het backpacken wat bereiken of ontdekken. Zoals jullie wel weten had ik gewoon een te druk tweede jaar en was het backpacken voor mij een avontuur om minder te plannen, meer los te kunnen laten en vooral om te genieten in het moment. Deze dingen zijn mij zeker gelukt!
Na twee weken even inkomen in de wereld van een backpacker, zat ik erin en wilde ik er eigenlijk niet meer uitkomen. Ik baalde ook enorm dat ik weer naar huis moest. Niet omdat ik niet naar huis wilde, maar omdat ik mij tijdens de maanden in Azië nog nooit zo gelukkig heb gevoeld en ik nog nooit zo zeker ben geweest over mijzelf als ik was over tijdens mijn reis. Ik wist niet hoe het voelde om je écht zeker over iets te voelen en eerlijk gezegd was het thuis gevoel er in Azië opeens meer dan ik ooit had gedacht. Natuurlijk is het backpackers wereldje niet realistisch vind ik. Het enige waar ik mij druk om maakte was: waar slaap ik en wat eet ik. Verder zie je het wel.
Als je je maar over twee dingen (een soort van) druk over hoeft te maken, kan je misschien wel begrijpen dat het even omschakelen is om weer in Nederland te zijn. Ik ben nu al bijna weer een maand in Nederland en ik zit in mijn tweede week van school, maar jeetje wat voel ik mij raar. Van 3 maanden bijna elke dag zon, naar vieze en natte dagen (gelukkig is er nu weer wat zon). Naar veel relaxen en niets moeten, naar opeens allemaal moetjes. Ik maak het zelf misschien wel die moetjes, maar ja, je wil naar school, je wil geld verdienen en je wil ook graag sociaal zijn.
Misschien herinner je mijn blog: thinking to much about to much nog? In zo’n soort bui zit ik nu ook. Mijn denken neemt het over van mijn gevoel en ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet. Ik weet niet zo goed meer wat ik wil, hoe ik iets wil en waar ik nou echt gelukkig van word. Waarschijnlijk zijn dit ‘normale’ periodes die je hebt in je leven, maar het zijn periodes die ik liever vermijd als het mogelijk is.
Gelukkig herken ik het gevoel dat ik nu heb in het gevoel dat ik had in Cambodja voor de feestdagen in december. Ook weet ik dat het gevoel snel weer weg gaat en ik mij weer gelukkiger ga voelen dan ik mij nu voel. Door dat leermoment sta ik er deze keer wel wat optimistischer, waardoor ik weet dat het beter wordt en wil ik dit gevoel ook echt vasthouden. Je druk maken over iest waar je bijna geen invloed op hebt is zonde van je energie. Ook wil ik dit gevoel vasthouden in Nederland en probeer ik dit te onthouden voor alle volgende keren dat ik mij zo ga voelen. Beetje bij beetje leer ik meer over mijzelf en kan ik eerdere leermomenten tijdens het backpacken toepassen in de leermomenten die ik heb in Nederland. Zo weet ik dat ik mij niet, of minder, druk hoef te maken over een bepaalde situatie en dat het uiteindelijk wel goed komt. Nu ik dit weet, wil ik het graag nog even geloven en voelen en dan kunnen we door!
Every hard time in life wil pass, as long as you stay positive in your mind
See you next week.
Xoxo,
Tams
Reactie schrijven