Afgelopen week, toen veel mensen aan het genieten waren van het supermooie weer in Nederland, zat ik met een superleuke groep mensen in het regenachtige Frankrijk. Nou ja, de eerste twee dagen waren vooral met zon, maar daarna sloeg het weer enorm om en was het canyoningen in de regen en onweer. Hierdoor was het zelfs een dag helemaal niet mogelijk om te canyoningen door het slechte weer… Maar ondanks dat het weer niet geweldig was, was dit een toffe ervaring!
5 op 6 juni in de nacht reden we vanuit Nederland naar Saint Claude in Frankrijk. Misschien had je het gelezen in mijn vorige blog, maar hier zou ik gaan canyoningen met het bedrijf UNIQUE EXPERIENCE. Ik zou de eerste technieken van het canyoningen leren en toepassen, want ik deed mee aan de initiatiecursus. Canyoningen is kort gezegd het volgende: je loop naar het begin van de canyon, dit is een punt van een rivier wat vaak wat hogerop ligt. Vervolgens stap je in de rivier en ga je springen, abseilen en lopend door de rivier en abseilen langs watervallen naar het eindpunt van de canyon. De ene canyon bevat veel water waardoor je echt in een waterval aan het abseilen bent, maar sommige canyons hebben een wat lagere waterstand waardoor er soms helemaal geen water in staat.
6 juni kwamen we in de middag aan op de camping. Even alle spullen uit de auto halen en klaarmaken voor de eerste canyon. Dit zou een korte canyon zijn aangezien wij er als groep rond 4 uur heenreden. Dit liep even anders. Een canyon waar je steeds maar 1 abseil kan bouwen en je wel met een groep van 13 man bent, gaat niet zo snel. Dus om half 8 waren we klaar en gingen we enthousiast terug naar de camping. Iedereen was kapot van de reis en vloog na het eten snel het bed in.
De tweede dag zouden we een veel langere canyon doen, maar begonnen we de ochtend eerst met theorie over de tochtvoorbereiding van een canyon. Om deze tochtvoorbereiding vervolgens zelf te maken. Tijdens de voorbereidingen lazen we al iets over dat de canyon droog stond, maar dit was al wel twee weken geleden. Helaas was het wel waar en kwamen we na een inloop van 25 minuten alleen maar omhoog, aan bij een droge canyon. Natuurlijk is dit jammer, maar dit betekende niet dat we niets konden doen. Het was juist wel heel gunstig, aangezien iedereen nu super goed de technieken kon oefenen zonder een harde waterstroom. Achteraf was dit echt heel fijn, super warm, maar fijn. Je staat namelijk wel gewoon in je wetsuit. Maar ondanks dat was iedereen weer super enthousiast. Helemaal toen we in de avond hoorde welke canyon we de volgende dag zouden gaan doen.
Zaterdag gingen we de Coiserette doen. Een canyon waar sowieso water in zou staan, met wat sprongen en wat watervallen. Na een ochtend theorie was dit meteen te merken toen we de eerste abseil zagen. Eentje bij een dikke waterval. Gelukkig konden we nu twee abseils gaan uithangen waardoor iedereen sneller beneden zou zijn. Lekker tijdens het abseil allemaal water over je heen, waarna je vervolgens in het water beland en je moest zwemmen naar het punt waar je kon gaan staan. Weer twee abseils uithangen om te zien dat je gaat abseilen in een kloof en je hier ook wel een tijdje in blijft. Heel vet was dit en mooi. Ook overwon ik mijn sprong angst van echte hoogtes. Het was een canyon waar we iets van 5 uur over deden, maar oo wat was deze vet! Bij de uitgang snel omkleden en boodschappen doen voor 3 dagen. Als vegan is het toch een puntje, maar is gelukkig overal een oplossing voor.
De dagen vlogen voorbij en helaas de zon ook. Want nu stond er alleen maar regen op de planning. De canyon die we zondag deden was vooral glad. Echt wel vet, maar glad. Ook konden we deze canyon niet afmaken omdat het helaas ging onweren. Super jammer want hier zat een abseil van 55 meter bij.
Maandag konden we helemaal niet canyoningen. Want het waterpeil was enorm gestegen, wat niet betekent dat je nergens kan canyoningen natuurlijk, maar ook bleef het maar onweren. Dus wat meer theorie en meer chill time. Ook gingen we weer terug naar de Coiserette om te kijken hoeveel het water was gestegen.
De laatste dag alweer, gisteren. Ondanks dat het weer zeker niet was omgeslagen, maar het onweer wel weg was, was er besloten om de canyon af te maken die we twee dagen daarvoor niet konden afmaken. Die ene met een 55 meter abseil #huts. Het was bij iedereen wel even zin maken, want ja het was koud en het regende. Dus je hijsen in een nat wetsuit is dan even doorbijten. Maar zodra je hem eenmaal aan hebt is het weer lekker warm. Met de groep naar boven en beginnen waar we de vorige keer waren geëindigd. Ik kan je wel vertellen dat zo’n 55 meter abseil echt wel heel vet is hoor. Een mooi uitzicht, lekker om je heen kijken en langzaam naar beneden glijden. Dit was ook die gladde canyon, dus madame maakt bij de laatste abseil nog een lekkere val en valt tijdens een abseil zo op over de kop en knalt met haar rug tegen de rots aan. Maar, het touw hield ik vast! Gelukkig deed het niet veel pijn en heb ik er nu geen last van.
Na die laatste abseil was het alweer tijd om weer naar huis te gaan. De canyon spullen uitzoeken, zelf omkleden, de auto ingaan en rijden naar Nederland… Vannacht iets naar 12 was ik weer in Groningen. En zit ik nu dus voldaan en moe deze blog te typen en kan ik niet wachten om dit met jullie te delen.
In 6 dagen tijd heb ik weer allemaal dingen gedaan die ik spannend vond. Dingen waarvan ik dacht dat ik het niet meer zou doen en heb ik vooral ontzettend genoten van het buiten zijn en het zijn met leuke mensen. Na mijn Cliff dive poging in Marokko, waar ik van 8 meter hoog sprong in het water en verkeerd landde, had ik niet zo snel meer gedacht dat ik van hoge stukken zou springen. Dus toen ik daar stond, de derde dag in G, en het de bedoeling was om van 4 meter hoog te gaan springen, ging ik enorm in mijn hoofd zitten. Maar toch kon ik iets omzetten en ben ik gesprongen. Hierdoor kon ik daarna de sprongen zonder moeite maken en heb ik mijzelf echt wel weer overwonnen!
Nu ben ik tot en met 15 juni nog in Nederland, 3 dagen, en vertrek ik 15 juni in de middag met FlowReizen naar Kroatië! Laat de zon en de vette zomer maar komen!
Kusjes,
Tam
Reactie schrijven