Dat was hem alweer dit Flow seizoen. 3 reizen verder en met meer ervaring kijk ik terug op een ontzettend mooi, gezellig en leerzaam seizoen waarin ik zoveel nieuwe mensen heb leren kennen en waarin er vriendschappen zijn gemaakt voor het leven. Begin juni begon mijn avontuur en nu, midden augustus, is het helaas alweer afgelopen. 2 augustus begon ik aan mijn laatste reis naar Polen. Dus snel een terugblik van deze imponerende reis.
De wekker ging om 5:30 en om 6:00 zat ik in de bus onderweg naar Nijmegen om de eerste drie deelnemers op halen. Vervolgens reed ik door naar Eindhoven voor de volgende vijf en zagen wij de rest van de groep in Maastricht om 10:00 uur. Nu gingen we echt van start en zou de reis beginnen naar de eerste overnachting in Dresden. De reis ging voorspoedig voor een zwarte zaterdag en op een kleine file hier en daar na ging de reis soepel en lagen we om 21:00uur lekker te pitten. De tweede reisdag ging wat minder soepel aangezien de wegen in Polen niet optimaal zijn… Dus in plaats van 6 uur lang rijden deden wij er 10 uur over, aten we om half 8 avond en was het toen ook alweer tijd om het bedje in te duiken en de rust te pakken om op de eerste activiteiten dag fris en fruitig een start te kunnen maken.
We waren gestart met het verkennen van het stadje Zakopane. Rustig wandelen en een beetje winkeltjes kijken. We besloten niet te gek van start te gaan, zodat iedereen op zijn en haar eigen tempo kon doen wat die wilde doen.
De tweede dag reden we naar Tsjechië toe en maakten we een hele mooie hike om een mooi meer heen. Aten we lunch in de natuur en werden de benen goed bewogen. En voordat we het wisten was het alweer dag drie. Een pittige dag aangezien we een bezoekje zouden brengen aan Auschwitz en Brikenau. Het was een dikke 2,5 uur rijden. De tour door Auschwitz heen hadden we pas om half 6 in de avond, dus na een heerlijke pizza lunch begonnen we bij Birkenau, ook wel Auschwitz 2. Auschwitz was al streng, maar uit Birkenau kwam je sowieso niet. Bij aankomst werd de groep van mensen meteen verdeeld in 2. Groep 1 kon werken en groep 2 ging rechtstreeks de gaskamer heen. Zo onmenselijk!
Tijdens de tour door Auschwitz heen ben ik ook wel een aantal keer geschrokken. Helemaal omdat Auschwitz er in mijn ogen, door alle huizen tegenover elkaar, eruit zag als een ‘gewone’ woonbuurt. Ik was gewoon niet in staat om mij in te beelden wat voor narigheid hier zich had afgespeeld. Alles wat er gebeurd had een negatieve reden. Een muziekband speelde muziek als een groep werkende vertrok en aankwam. Niet omdat de muziek vrolijk was, maar omdat de groep werkende hierdoor sneller zouden gaan lopen. Gingen er 50 man weg, dan moesten er ook 50 man terugkomen. Ook als iemand was overleden, dan nam je het lichaam gewoon mee… Super intens. Helemaal toen we in de ruimtes kwamen met nog geen eens 1/5de van alle spullen van wat er gevonden was. Bergen met haar van vrouwen, stapels met schoenen en hoeveelheden koffers. Het werd alleen maar erger. Dus toen wij om 20:00uur Auschwitz verlieten was iedereen niet meer zo happy en reden wij zo snel mogelijk naar huis en doken we om 23:00 uur het bed in.
Na een heftige dag besloten we een de ochtend rustig aan te doen en in de middag te genieten van het binnen Aquapark. Lekker glijden van de glijbanen en zwemmen door het water. Iedereen vrolijkte hier gelukkig van op en was weer behoorlijk uitgerust. Dit was ook wel nodig aangezien er weer een lange dag op de planning stond de volgende dag.
We gingen richting Krakau om de zoutmijnen te bezoeken. De tour hadden we pas om half zeven in de avond, dus maakten we tussendoor nog een mooie hike door de bergen heen. Aten we dichtbij de zoutmijnen avond en ging de groep vervolgens de zoutmijnen in. Ik bleef veilig boven de grond en wachtten met twee andere deelnemers op de groep. Toevallig kwam ik nog mensen tegen uit mijn dorp. Wat is de wereld klein zeg!
Vrijdag hadden we weer een rustige dag met veel massages om zaterdag de stad Krakau te bezoeken. Even een kijkje nemen in het Harry Potter café en cultuur snuiven. In de avond ging er een deel van de groep in Zakopane naar een festival op de bergen en bleef ik met de andere helft in het hotel. De avond ging veel te snel aangezien we enorm aan het genieten waren in het zwembad en de jacuzzi.
En toen was het alweer zondag, de laatste activiteiten dag. Deze reis ging echt mokertje snel, bizar! We besloten met een wandeling af te sluiten en gingen in een treintje de berg op van het Tatra gebergte. Hier kon iedereen wat rondsnuffelen en genoten we van de rodelbaan. Niet remmen maar gewoon gaan en naar beneden glijden. Toen was er nog de optie om naar beneden te lopen of met het treintje weer omlaag te gaan. Ik liep met de groep naar beneden. Tussendoor kwamen we nog een groep schapen tegen. Dit was wel even spannend, aangezien die kleine waakhonden niet de liefsten zijn. Maar op 2 hondenbeten na, kwamen wij er goed vanaf en waren we binnen een half uurtje beneden weer bij de groep.
Toen was het spullen pakken en weer naar huis rijden.
En toen bleek er tijdens de terugreis een of ander offer feest te zijn in Duitsland aangezien we overal door konden rijden en geen een keer file hadden gehad. Dus 1 a 1,5 uur eerder dan gepland kwamen we aan op de plekken om de deelnemers af te zetten en reed ik vanaf Eindhoven met de trein terug naar Meppel. Om 9 uur was ik thuis, gesloopt maar voldaan.
En nu? Nu kan ik terugkijken op een heel mooi seizoen. Ben ik nog dankbaarder voor wat ik heb. Weet ik goed welke mensen er voor mij zijn en wie niet, weet ik wie er belangrijk zijn in mij leven en weet ik wie er om mij geven. Sommige collega’s zijn vrienden die mij beter kennen dan mensen die al jaren in mijn leven zijn. Sommige lieve deelnemers kennen mij zelfs beter, puur door eerlijkheid en interesse. En dat is iets wat ik ga proberen mee te nemen dit schooljaar. Eerlijkheid en oprechtheid brengt verder dan doen alsof je interesse hebt en alleen maar meelift.
FlowReizen zomer 2019 zit erop. Tot volgend jaar!
Dikke kus,
Tam
Reactie schrijven