Ja, het was weer wat rustig op mijn social media. Ik was namelijk zestien dagen lang aan het genieten in de Belgische Ardennen tijdens het begeleiden van de derdejaars Outdoor studenten, in hun rol als procesbegeleiders.
Zondag 29 september vertrokken wij (drie lesgevers, 1 organisator en ik) vanuit Nederland naar de Ardennen. Elk jaar gaan de eerstejaars sportstudenten vijf dagen lang survivallen en hiken door de Ardennen heen. Dit heeft als doel je klasgenoten beter leren kennen, jezelf beter leren kennen en kijken wat voor rol iedereen aanneemt als je het wat zwaarder hebt dan je bent gewend.
Afgelopen half jaar heb ik samen lesgeven aan de derdejaars Outdoor studenten. Zij zijn helemaal opgeleid om een eerstejaars klas te begeleiden door de Ardennen heen, de processen te waarborgen en het een zo’n leuk mogelijke week te maken. Het hele jaar keek ik al uit naar deze dagen in de Ardennen. Je bent gewoon even weer weg van thuis, even weg van alle drukte en ik kan dan enorm genieten van het buiten zijn en leven.
Dus, zondag kwamen wij rond eind van de middag aan in de Ardennen. Het was zo fijn om iedereen weer te zien. Dat jaar ervoor was ik er niet bij, omdat ik toen al in Azië was, dus de meesten mensen had ik al anderhalf tot twee jaar niet meer gezien. Even met iedereen weer knuffelen, bijkletsen en bedje in.
Voordat de tweede- en derdejaars outdoor studenten zouden komen, hadden wij als lesgevers en organisator nog twee voorbereidingsdagen voor onszelf. Bij Stijn (met wie ik lesgaf) en mij stond er op de planning de hele route te gaan mountainbiken. Dit zodat wij beiden de route weer scherp hadden en de bivak plekken ook. Het was een route van een kleine 50 kilometer en dit was zeker geen mountainbike route. Met de mountainbike trap op en trap af, jezelf bijna doodfietsen door smalle paden en uitglijden door de modder. Maar het was heerlijk en vooral voor mij heel fijn om de route weer even gezien te hebben.
Na een tocht van iets minder dan vijf uur was het even chill tijd, douche tijd, boodschappen tijd en vervolgens waren we alweer lekker aan het koken met de medewerkers van Mountain Network: de organisatie waarmee wij als Hanzehogeschool samenwerken in de Ardennen. We hadden een overheerlijke curry gemaakt. Wel was iedereen super moe van de drukke dag, dus gingen we snel naar bed in de avond. We hadden nog een laatste dag ‘rust’ voordat alle andere studenten van Outdoor in de Ardennen zouden zijn.
Dus de volgende dag , dinsdag, was het vooral de laatste punten op de i zetten, wat kleine boodschapjes doen en relaxen. In de avond kwamen de andere studenten, aten we gezamenlijk, werd er een briefing gehouden over de komende dagen en deelden Stijn en ik de planning van de volgende dag. We zouden drie voorbereidingsdagen hebben met de groep. De bedoeling was om in twee dagen de hele route te gaan lopen en om de laatste dag te gaan focussen op kaart in tekenen, EHBO, bivakjes bouwen en gesprekjes voeren over de leerdoelen.
Zo gezegd zo gedaan, want de eerste dag liepen we 25 kilometer van de hele route. In de avond kwamen de mensen van de minor Actieve en Gezonde leefstijl en liepen we de tweede dag 15 kilometer. Nu moesten we de derde dag nog een kleine 5 kilometer lopen van de route en kreeg de groep na de hike EHBO instructies. Al snel was het tijd om te lunchen en vertrokken we daarna naar het veld waar we verschillende bivakjes zouden gaan behandelen.
De drie voorbereidingsdagen vlogen voorbij, want na het voeren van intense gesprekken was het opeens alweer zaterdag aan het einde van de middag en brachten we ieder drie- en viertal naar de plek waar hun klas zou komen.
ALO was eerst aan de beurt en wat een leuke klassen waren dit. Stijn en ik liepen zoveel mogelijk mee met de groepen, ondersteunden de procesbegeleiders als dit nodig zouden zijn en liepen vooral mee om de begeleiding even van de groep te halen en met ze te kletsen over hoe het gaat. Mentaal en fysiek. Het waren 10 dagen in totaal. Vijf dagen ALO en vijf dagen met Sportkunde, maar het vloog echt te snel voorbij.
Na 220 kilometer te hebben gelopen, 10 klassen te hebben gezien, een samenstelling van 10 verschillende groepen procesbegeleiding te hebben gesproken was het opeens alweer zondag. We hebben zon gehad, maar ook regen. We hebben met de procesbegeleiders binnen gechild en een tosti gegeten, maar ook in een speeltuin met een sigaartje. We hebben klassen horen zingen, mensen zien lachen en mensen horen klagen. We hebben mensen stappen zien zetten, letterlijk en figuurlijk. Maar we hebben vooral genoten van alle mooie en leerzame momenten. En dat gevoel hebben we doorgegeven aan de groep met een mooie speech, een aftermovie en een ontzettend knallend eindfeest in de Ardennen. Morgen sluiten we het helemaal af met een eindfeest in Mesacosa. Een eindfeest met de eerstejaars en de begeleiding.
We zijn opeens outdoor af. Geen outdoor lessen meer. Maar volgend jaar hoop ik nog wel de week te organiseren. En dan kan ik het officieel afsluiten tijdens het jaar dat ik ook ga afstuderen. Een gek, raar een reten spannend vooruitzicht. Maar wel eentje met een doel. Een doel waarom ik doe wat ik doe. Waarom ik elke dag op sta, waarom ik werk en waarom ik geniet.
Dit was mijn update van de afgelopen weken. Even inkomen op school, maar vooral enorm nagenieten.
Dikke kus,
Tam
Reactie schrijven